Istnieje kilka modeli zawierania transakcji na rynku walutowym forex. Każdy ma swoje zalety i wady. Gra na rynku walutowym jest nadzwyczaj ryzykowna.
Market Maker (skr. MM)
Market Maker to osoby, które systematycznie działają z dala od rynków finansowych, wykazując wolę prowadzenia na własny rachunek transakcji kupna i sprzedaży instrumentów finansowych, w oparciu o kapitał własny wyceniony według ustalanych przez podmiot cen.
W tym modelu rynkowym występujący broker działa jako animator rynku, z którym trader zawiera transakcję. Oznacza to, że grający na platformie forex nie są uczestnikami rynku lecz deal’ują z brokerem. Jest to de facto symulacja prawdziwego rynku walutowego, kreowana przez market makera.
W modelu MM istnieje możliwość ustalania wyższego lewarowania a to oznacza, zmniejszenie udziału minimalnego depozytu. Inwestor uzyskuje w ten sposób możliwość zawierania transakcji na małych lotach. Cechą tego modelu są też procentowe bonusy do depozytów i re-depozytów, które są atrakcyjne dla traderów grających agresywnie. Transakcje są wykonywane natychmiast i nie mają miejsca opóźnienia w realizacji zleceń, co ma istotne znaczenie w przypadku szybko zmieniającego się rynku. Brokerzy MM wprowadzają limity minimalnej odległości dla zleceń oczekujących względem kursu rynkowego.
Wadą tego modelu są wyższe koszty transakcyjne oraz możliwe re-kwotowania, co oznacza, że broker może ponownie wystąpić o akceptację innej ceny. Należy się też liczyć z nieco większymi spread’ami, ponieważ zawarta jest w nich prowizja pośrednika. Broker MM zarabia zarówno wtedy, gdy trader zyskuje jak również, kiedy traci. W związku z tym, że zyskiem jest strata klienta i na odwrót, może powstać konflikt interesów pomiędzy traderem i brokerem. Broker tworzy „drugą” stronę zlecenia, natomiast trader nie widzi aktualnych cen rynkowych, a to pozwala na manipulację kursem.
Straight Trough Processing (skr. STP)
Broker STP Forex jest podmiotem, który pośredniczy między inwestorem indywidualnym a rynkiem walutowym; pośredniczy między spekulantem a bankiem lub pozostałymi kontrahentami biorącymi udział w transakcji.
W tym modelu broker nie jest stroną transakcji lecz pośrednikiem, przekazującym anonimowo zlecenia traderów do współpracujących z nim dostawców płynności. Zlecenia nie są gromadzone w jednym miejscu i są sortowane od najlepszego do najgorszego. Model STP charakteryzuje się niższymi kosztami transakcyjnymi pozwala na stosowanie względnie wysokiej dźwigni finansowej.
Zlecone transakcje są wykonywane automatycznie, bez opóźnień, nie ma re-kwotowań. Jednak podczas dynamicznie zmieniającego się rynku mogą wystąpić poślizgi cenowe. Trader nie ma możliwości umieszczenia własnej oferty w arkuszu zleceń.
Transakcje z brokerami STP wymagają wyższego depozytu w porównaniu z brokerami MM. Zazwyczaj spread jest zmienny i w przypadku spadku płynności pary walutowej może ulec rozszerzeniu. Wynagrodzeniem brokera STP jest spread lub prowizja, jednak koszty transakcyjne są niższe niż w modelu MM.
W związku z tym, że broker STP jest pośrednikiem, a nie stroną transakcji, nie istnieje konflikt interesów między nim a traderem.